Σε μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, μπορείτε συχνά να αισθανθείτε έναν παλμό ή δόνηση όταν πατάτε το πεντάλ του φρένου. Ο λόγος για αυτό έγκειται στην κρούστα σκουριάς στους δίσκους των φρένων. Η παρουσία του κάνει το φρενάρισμα λιγότερο αποτελεσματικό και συνοδεύεται επίσης από έναν χαρακτηριστικό θόρυβο λείανσης. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με το τρίψιμο των δίσκων, κάτι που είναι πολύ εύκολο να γίνει σε μια σπιτική μηχανή. Ένα τέτοιο μηχάνημα μπορεί να συγκολληθεί στο γκαράζ ή στο εργαστήριό σας σε μόλις 2 ώρες.
Υλικά:
- Μοτέρ από πλυντήριο ρούχων.
- λαμαρίνα χάλυβα 3 mm;
- γωνία 20x20 mm.
- πλήμνη τροχού?
- ιμάντας μετάδοσης κίνησης?
- ελατήριο βαλβίδας;
- σωλήνας 25-32 mm.
Διαδικασία κατασκευής μηχανής λείανσης δίσκων φρένων
Είναι απαραίτητο να κόψετε μια πλάκα από λαμαρίνα χάλυβα που θα χρησιμεύσει ως σόλα του μηχανήματος. Οι διαστάσεις του είναι ατομικές, καθώς εξαρτώνται από τη διάμετρο του δίσκου και τον διαθέσιμο ιμάντα κίνησης. Είναι απαραίτητο να υπάρχει αρκετός χώρος για την τοποθέτηση του κινητήρα και της πλήμνης στη σόλα, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ο δίσκος λείανσης δεν έρχεται σε επαφή με την τροχαλία του κινητήρα.
Μια χαλύβδινη ράβδος κατάλληλης διαμέτρου εισάγεται στην τυπική βάση του κινητήρα του πλυντηρίου. Στη συνέχεια κόβονται 2 μάτια και ένας βραχυκυκλωτήρας από φύλλο χάλυβα ή λωρίδα, από την οποία συγκολλάται ο βραχίονας στερέωσης.
Ο κινητήρας πρέπει να εγκατασταθεί κάθετα με τον άξονα προς τα πάνω στη σόλα, τοποθετώντας κάτι από κάτω για να δημιουργήσει ένα κενό 10-20 mm σε αυτόν. Στη συνέχεια, το στήριγμα συγκολλάται στην πλάκα από κάτω. Για να μην λυγίσει, θα πρέπει να μαγειρέψετε το στόμιο για ακαμψία.
Μια βάση πρέπει να συγκολληθεί στο πλάι της σόλας για να εγκατασταθεί η πλήμνη. Για να το κάνετε αυτό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον συμπλέκτη ρύθμισης των δακτύλων του τροχού. Διαθέτει αυλακώσεις που σας επιτρέπουν να σφίξετε την πλήμνη. Το παξιμάδι ζεύξης συγκολλάται στον σωλήνα για να επεκτείνει τη δομή.
Στη συνέχεια, πρέπει να υπολογίσετε το ύψος στο οποίο θα τοποθετηθεί η πλήμνη σε σχέση με την τροχαλία στον άξονα του ηλεκτροκινητήρα. Θα πρέπει να είναι χαμηλότερο έτσι ώστε ο δίσκος που είναι συνδεδεμένος σε αυτό να είναι στο ίδιο επίπεδο με την τροχαλία. Ο σωλήνας συγκολλάται κατακόρυφα στη σόλα. Για να μην σκιστεί, η σύνδεση ενισχύεται με κασκόλ.
Ένα ελατήριο βαλβίδας παρεμβάλλεται μεταξύ του κινητήρα και της βάσης του. Για να μην πέσει, μπορεί να συγκολληθεί. Η πλήμνη βιδώνεται στο πλάι.
Τώρα πρέπει να συνδέσετε το καλώδιο με το βύσμα στον ηλεκτροκινητήρα. Εάν υπάρχουν 4 καλωδιώσεις, τότε χρησιμοποιώντας δοκιμαστικές μεθόδους μπορείτε να βρείτε τον συνδυασμό δύο από αυτές που θα το ξεκινήσουν. Δεν θα συμβεί τίποτα κακό· μπορείτε να βιδώσετε με ασφάλεια το καλώδιο και να το συνδέσετε και να το συνδέσετε στην πρίζα. Εάν ο κινητήρας δεν ξεκινά, τότε πρέπει να συνδέσετε ένα άλλο ζεύγος καλωδίων. Η περίσσεια καλωδίωσης είναι απομονωμένη.
Ο δίσκος του φρένου στερεώνεται στην πλήμνη. Ο ιμάντας μετάδοσης κίνησης τραβιέται μεταξύ αυτού και της τροχαλίας του κινητήρα. Εάν είναι πολύ κοντό, η αντίσταση του ελατηρίου μπορεί να λυγίσει τη λεπτή σόλα από χάλυβα. Για να μην συμβεί αυτό, μπορεί να χρειαστεί να ενισχυθεί με συγκόλληση των γωνιών στο κάτω μέρος.
Με ένα φορτίο σε μορφή δίσκου, ο κινητήρας δεν ξεκινά, πρέπει να πιεστεί ελαφρά. Στη συνέχεια, μετά την επιτάχυνση, η επιφάνεια του δίσκου του φρένου αλέθεται. Αρχικά, χρησιμοποιείται χοντρό γυαλόχαρτο P80 και στη συνέχεια το τρίξιμο μειώνεται στο P320. Το αποτέλεσμα είναι ένας λείος δίσκος χωρίς γρατσουνιές που φρενάρει ομαλά και αθόρυβα.
