Σήμερα, υπάρχουν περισσότερα από αρκετά αντικείμενα με τα οποία μπορείτε να κάνετε φωτιά. Αυτά περιλαμβάνουν σπίρτα, τόσο συνηθισμένα όσο και κυνηγετικά, τερμίτες, μακρόκαυμα κ.λπ. Αναπτήρες, και κανονικοί αερίου και βενζίνης και ηλεκτρονικοί. Καθώς και μια ποικιλία από πυριτόλιθο, ηλιακά πρίσματα, χημικά αντιδραστήρια και άλλα παρόμοια πράγματα. Αλλά πώς να φτιάξετε φωτιά χωρίς να έχετε τίποτα από αυτά; Οι καταστάσεις στη ζωή είναι διαφορετικές. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να κάνετε φωτιά χωρίς να έχετε απολύτως κανένα μέσο για αυτό το σκοπό. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα χρειαζόμαστε μόνο ένα κομμάτι μέταλλο και μια πέτρα, τα οποία μπορούν να μαζευτούν οπουδήποτε.
Θα χρειαστεί
- Μαχαίρι ή άλλο μεταλλικό αντικείμενο.
- Πέτρα (οποιοδήποτε πέτρωμα χαλαζίτη).
Να πάρει φωτιά από μια σπίθα
Το γεγονός ότι μια σπίθα κατάλληλη για την ανάφλεξη του σκάφους μπορεί να χτυπηθεί με δύο πέτρες δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στερεότυπο! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μέταλλο! Στις μέρες μας, μεταλλικά αντικείμενα περιβάλλουν τους ανθρώπους παντού. Οι αρχαίοι άνθρωποι που ανακάλυψαν τη φωτιά έμαθαν με τον καιρό πώς να κάνουν φωτιά μόνοι τους χρησιμοποιώντας μια πέτρα και ένα κομμάτι σιδηροπυρίτη - ένα ορυκτό με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο. Λέγεται και πυρίτης.Σε εκείνους τους μακρινούς χρόνους, για προφανείς λόγους, δεν υπήρχε μέταλλο, οπότε αντ' αυτού χρησιμοποίησαν με επιτυχία ένα κομμάτι αυτού του ορυκτού. Αυτή η μέθοδος μπορεί επίσης να βοηθήσει κάποιο μοντέρνο μαζευτή μανιταριών ή μούρο που είχε την υπομονή να χαθεί. Είναι αυτή η κατηγορία των λάτρεις των υπαίθριων δραστηριοτήτων που κινδυνεύουν περισσότερο να χαθούν, καθώς αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να μετακινούνται συνεχώς από μέρος σε μέρος αναζητώντας μανιτάρια και μούρα. Σε αντίθεση με τους πεζοπόρους, οι οποίοι έχουν ήδη χαράξει μια διαδρομή στον χάρτη και έχουν έναν ακριβή στόχο, καθώς και τα απαραίτητα gadget για να προσδιορίσουν την ακριβή τοποθεσία, οι μανιταροσυλλέκτες πηγαίνουν συνήθως στο δάσος μόνο με ένα μαχαίρι και δοχεία για τα απαραίτητα άγρια φυτά . Ένα άτομο που χάνεται στο δάσος, που δεν έχει κανένα μέσο για να ανάψει φωτιά μαζί του (ή που τα έχει χάσει στο δρόμο), έχει μια τάξη μεγέθους λιγότερες πιθανότητες γρήγορης διάσωσης από τον πιο φειδωλό συνάδελφό του. Πρώτα; Η φωτιά είναι μια καλή άμυνα έναντι πιθανών επιθέσεων από άγρια ζώα. Στη συνέχεια, είναι ζεστό τη νύχτα και το φαγητό είναι πιο αποδεκτό για τον άνθρωπο. Λοιπόν, τελικά, αυτός είναι ένας τρόπος να προσελκύσετε την προσοχή των μερών αναζήτησης σε περίπτωση που σας λείπουν στο σπίτι. Η εργασία θα απλοποιηθεί πολύ, εάν το μαχαίρι που έχετε μαζί σας είναι κατασκευασμένο από καλό χάλυβα ποιότητας για όπλα, με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα και χρώμιο. Όταν χτυπηθεί σε μια πέτρα, τέτοιο ατσάλι σπινθήρες καλύτερα από το συνηθισμένο σίδερο. Η επιλογή της πέτρας πρέπει επίσης να προσεγγιστεί με σύνεση. Τα μαλακά πετρώματα, όπως η θρυμματισμένη πέτρα, δεν είναι απολύτως κατάλληλα. Απαιτείται σκληρός χαλαζίτης. Μπορεί να είναι γρανίτης, ή συνηθισμένα λευκά ή διαφανή βότσαλα. Γενικά, μασίφ βράχια! Ιδανικά, φυσικά, πυριτόλιθο! Ο πυριτόλιθος μπορεί να βρεθεί πιο συχνά στις όχθες ενός ποταμού, ενός ρυακιού ή σε πευκοδάση, στα ριζώματα των παλιών πεύκων που έχουν πέσει από τον άνεμο.
Είναι πολύ εύκολο να διακρίνετε τον πυριτόλιθο από άλλους τύπους χαλαζίτη - τις περισσότερες φορές έχει μια κρεμώδη-γκρι ή κρεμώδη απόχρωση καφέ με μια ματ επιφάνεια στο τσιπ. Κατά κάποιο τρόπο μοιάζει σε εμφάνιση με το βρασμένο συμπυκνωμένο γάλα. Απλώς πετρωμένος. Το χρώμα ποικίλλει ανά περιοχή. Όσο πιο βόρεια είναι η περιοχή, τόσο πιο σκούρα θα είναι η απόχρωση. Αλλά μπορείτε να συναντήσετε πυριτόλιθο που είναι δίχρωμο ή τρίχρωμο, ακόμη και μια ολόκληρη παλέτα διαφορετικών αποχρώσεων - από μπεζ έως σκούρο γκρι, σχεδόν μαύρο.
Ένα πράγμα είναι σταθερό. ματ, λιπαρή λάμψη στο τσιπ και αιχμηρές, διαφανείς άκρες. Γενικά είναι αδύνατο να κάνεις λάθος! Στη συνέχεια θα πρέπει να προετοιμάσετε το τρίψιμο και το προσάναμμα. Το περσινό ξηρό cattail μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τρίχωμα - τόσο τα φύλλα του όσο και τα αφράτα κεφάλια του. Ο μύκητας σημύδας ή ξηρό βρύα αλεσμένο σε μαλακή σκόνη είναι επίσης κατάλληλος. Η σκόνη ξύλου είναι επίσης κατάλληλη· μπορεί επίσης να ληφθεί από ένα παλιό κούτσουρο. Γενικά, ό,τι θα σιγοκαίει καλά όταν χτυπηθεί από μια σπίθα. Για πιο χοντρό προσάναμμα, αφού εμφανιστεί η φλόγα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ξερές πευκοβελόνες, φύλλα, κλαδιά, κώνους κ.λπ. Για παράδειγμα, στο βίντεο, αντί για μαχαίρι, θα χρησιμοποιήσω ένα κομμάτι από ένα συνηθισμένο φτηνό αρχείο. Δεν θέλω να γρατσουνίσω τη λεπίδα εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Ο χάλυβας από μια λίμα και ένα καλό μαχαίρι είναι σχεδόν πανομοιότυπα, τόσο σε σκληρότητα όσο και σε σύνθεση - και τα δύο έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα, επομένως θα σπινθήξουν εξίσου από πυριτόλιθο. Έτσι, εάν είναι απολύτως απαραίτητο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μαχαίρι - νομίζω ότι είναι απίθανο να μπορέσετε να βρείτε άλλο μεταλλικό αντικείμενο στο δάσος. Και ως tinder, ας πάρουμε, ξανά ως παράδειγμα, το πιο προσιτό πράγμα - το περσινό cattail!
Ναι, και ένα ακόμη σημαντικό σημείο: για να καθίσει καλύτερα η σπίθα στο tinder, μπορείτε να τρίψετε το tinder σε μια απανθρακωμένη επιφάνεια. Για παράδειγμα, σε ένα δέντρο που καίγεται από κεραυνό. Ή στο σημείο της πυρκαγιάς.Ακόμα καλύτερα, χρησιμοποιήστε ένα μαχαίρι για να τρίψετε μια μικρή ποσότητα σκόνης άνθρακα και ροκανίδια πάνω στο τρίψιμο.
Όλα λοιπόν είναι έτοιμα να βάλουν φωτιά. Εάν ο καιρός φυσάει, τότε τοποθετούμε ένα κομμάτι φλοιού σημύδας πάνω στο κούτσουρο, στρώνουμε πάνω του ρόφημα πασπαλισμένο με ροκανίδια και καρφιτσώνουμε το τρίχωμα με φλοιό σημύδας στην επιφάνεια του κούτσουρου με ένα μαχαίρι, με τον πισινό να δείχνει μακριά από εσείς. Στη συνέχεια, με κοφτά, συρόμενα χτυπήματα, χτυπάμε την άκρη του μαχαιριού με την αιχμηρή άκρη της πέτρας. Από πάνω προς τα κάτω. Ώστε να πέφτουν σπινθήρες πάνω σε ανθρακόσκονη και λάσπη. Η σκόνη του άνθρακα (αν βρεθεί, φυσικά) θα αρχίσει να σιγοκαίει αμέσως όταν τη χτυπήσει μια σπίθα.
Και το κύριο πράγμα εδώ είναι να μην χάσετε τη στιγμή! Προσέχοντας να μην σκορπίσουμε παντού το tinder, αρχίζουμε να φυσάμε στην περιοχή που σιγοκαίει. Μόλις το σιγοκαίει γίνει πιο σταθερό και σταθερό, κυλάμε τον φλοιό σημύδας με το σιγοκαίει προς τα μέσα, ως εξής:
Τώρα που ο φλοιός σημύδας πιέζεται κάτω από τον φλοιό σημύδας και δεν πετάει πουθενά, ας φουσκώσουμε ολόκληρο το πράγμα χωρίς να γλυτώσουμε τους πνεύμονές μας! Μέχρι να πάρεις φλόγα.
Λοιπόν, τότε όλα ακολουθούν το παλιό σενάριο: πρώτα μικρή ανάφλεξη, μετά όλο και μεγαλύτερη. Δυστυχώς, αυτή τη φορά δεν κατέστη δυνατό να ξεκινήσει μια πλήρης πυρκαγιά, λόγω της κατάστασης ακραίου κινδύνου πυρκαγιάς που έχει δηλωθεί στην περιοχή μας, αλλά η αρχή της δημιουργίας φλόγας, νομίζω, είναι ξεκάθαρη. Σε υγρό καιρό, φυσικά, θα πρέπει να υποφέρετε αρκετά, αλλά ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, είναι πολύ πιθανό να πάρετε φωτιά με αυτόν τον τρόπο. Προσωπικά, ως θέμα αρχής, δεν παίρνω σπίρτα ή αναπτήρες στο δάσος. Μόνο πυριτόλιθο. Πυριτόλιθος Ferrocerium, και μερικές φορές μόνο ένα κομμάτι λίμας με μια λεία άκρη. Μόνο με αυτόν τον πρωτόγονο τρόπο, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να παραχθεί πραγματική, φυσική ζωντανή φωτιά. Χρησιμοποιώ την ίδια μέθοδο για να λιώσω και να ψήσω στη σάουνα μου. Αυτή η ενδιαφέρουσα διαδικασία φέρνει εξαιρετική ευχαρίστηση!
