Και τώρα λίγη ιστορία, και όλα στη σειρά:
Η κατασκευή μιας ανεμογεννήτριας ήταν το μακροχρόνιο όνειρό μου, αλλά υπήρχαν πολλά εμπόδια. Έμενε σε ένα διαμέρισμα της πόλης, αλλά δεν υπήρχε ντάτσα. Στη συνέχεια μετακομίζοντας από τη μια πόλη στην άλλη και μετά σε μια τρίτη. Ζω στο Svetlovodsk τα τελευταία 18 χρόνια. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις εδώ - μια ιδιωτική εξοχική κατοικία για δύο οικογένειες, 5 στρέμματα λαχανόκηπου και ίδια ποσότητα κήπου. Στα ανατολικά και νότια υπάρχει ανοιχτό έδαφος, στα βόρεια και δυτικά το έδαφος είναι υψηλότερο από το δικό μου. Οι άνεμοι δεν είναι ευγενικοί, δηλ. όχι πολύ δυνατό. Λοιπόν, νομίζω ότι θα φτιάξω έναν ανεμόμυλο εδώ για την ψυχή.
Αλλά όταν σοβαρεύτηκα, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο απλό. Δεν βρήκα κατάλληλη βιβλιογραφία. Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να αποφασίσω για μια γεννήτρια, δεν ήξερα πώς να φτιάξω σωστά τις λεπίδες, τι κιβώτιο ταχυτήτων να χρησιμοποιήσω, πώς να το προστατέψω από τυφώνα κ.λπ.Όπως λένε, ήταν βρασμένο στο ζουμί του. Αλλά ήξερα ότι αν το ήθελα πραγματικά, όλα θα πάνε καλά. Έφτιαξα σιγά σιγά τον ιστό. Χρησιμοποιώντας σιδηρούχο μέταλλο, επέλεξα κατάλληλα κομμάτια σωλήνα, ξεκινώντας με διάμετρο 325 mm και μήκος 1,5 m (για να χωράνε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου). Σε αντάλλαγμα, πούλησε παλιοσίδερα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας ιστός μήκους 12 μ. Για το θεμέλιο, έφερα ένα ελαττωματικό μπλοκ θεμελίωσης από στήριγμα υψηλής τάσης. Το έθαψα 2 μέτρα στο έδαφος και έμεινε 1 μέτρο πάνω από το έδαφος. Μετά το ζεμάτισα με δύο ζώνες από τη γωνία και τους κόλλησα στηρίγματα. Στα άκρα των στηρίξεων, συγκόλλησα «πλάκες» από σίδηρο 16 mm διαστάσεων 50 x 50 cm στα μπουλόνια αγκύρωσης, συνδεδεμένα μεταξύ τους με ισχυρούς μεντεσέδες. Αγόρασα μαλακά καλώδια 10 χιλιοστών και κουρτίνες στην αγορά, όλα είναι ανοδιωμένα και δεν σκουριάζουν. Συγκόλλησα και έθαψα μια άγκυρα κάτω από το αφαιρούμενο βαρούλκο. Το βαρούλκο έπρεπε επίσης να γίνει σπιτικό, χρησιμοποιώντας ένα έτοιμο σκουλήκι. Επιπλέον, τοποθέτησα ένα στήριγμα σε σχήμα U ύψους περίπου 2 m, στο οποίο θα πρέπει να ακουμπά ο ιστός. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε πού να βιαστούμε, ο ιστός κατασκευάστηκε χωρίς βιασύνη και επομένως, κατά τη γνώμη μου, αποδείχθηκε όμορφος και αξιόπιστος.
Αποφάσισα να φτιάξω ένα λειτουργικό μικρότερο μοντέλο που θα απέδιδε έως και 1 amp ανά μπαταρία 12 volt.
Για να φτιάξω ένα ρότορα αγόρασα 24 κομμάτια. δίσκος μαγνήτης νεοδυμίου 20x5 mm. Βρήκα μια πλήμνη από έναν τροχό τρακτέρ, ο τορναδόρος, σύμφωνα με τα σχέδιά μου, γύρισε δύο χαλύβδινους δίσκους με διάμετρο 105 mm και πάχος 5 mm, ένα χιτώνιο αποστάτη με πάχος 15 mm και έναν άξονα . Κόλλησα μαγνήτες, 12 για τον καθένα, και τους γέμισα μέχρι τη μέση με εποξειδικό, εναλλάσσοντας την πολικότητα τους.
Για να φτιάξω τον στάτορα, τύλιξα 12 πηνία σύρματος σμάλτου με διάμετρο 0,5 mm, 60 στροφές ανά πηνίο (πήρα το σύρμα από τον βρόχο απομαγνήτισης ενός παλιού άχρηστου σωλήνα έγχρωμης εικόνας, υπάρχει αρκετός). Κόλλησα τα πηνία σε σειρά, από άκρη σε άκρη, από αρχή στην αρχή κ.λπ.Αποδείχθηκε ότι ήταν μία φάση (φοβόμουν ότι δεν θα υπήρχε αρκετή τάση). Έκοψα ένα σχήμα από κόντρα πλακέ 4 mm και το έτριψα με κερί.
Κρίμα που δεν έχει διατηρηθεί η πλήρης μορφή. Έβαλα χαρτί κεριού στην κάτω βάση (το έκλεψα από τη γυναίκα μου στην κουζίνα, ψήνει πάνω) και τοποθέτησα ένα καλούπι με ένα στρογγυλό κομμάτι στο κέντρο. Στη συνέχεια έκοψα δύο κύκλους από fiberglass. Το ένα στρώθηκε σε χαρτί κεριού την κάτω βάση του καλουπιού. Τοποθετώ τα πηνία που είναι κολλημένα μεταξύ τους. Τα καλώδια από το μονωμένο σύρμα τοποθετήθηκαν σε ρηχές αυλακώσεις κομμένες με σιδηροπρίονο. Τα γέμισα όλα με εποξειδικό. Περίμενα περίπου μια ώρα για να βγουν όλες οι φυσαλίδες αέρα και η εποξειδική να απλωθεί ομοιόμορφα σε όλο το καλούπι και να κορεστεί τα πηνία, συμπληρώστε όπου χρειάζεται και καλύψτε με έναν δεύτερο κύκλο από υαλοβάμβακα. Τοποθετήστε από πάνω ένα δεύτερο φύλλο κεριού και πιέστε το με την επάνω βάση (ένα κομμάτι μοριοσανίδας). Το κύριο πράγμα είναι ότι και οι δύο βάσεις είναι αυστηρά επίπεδες. Το πρωί αποσύνδεσα το καλούπι και αφαίρεσα έναν όμορφο διάφανο στάτορα πάχους 4mm.
Είναι κρίμα που η εποξειδική δεν είναι κατάλληλη για έναν πιο ισχυρό ανεμόμυλο, γιατί... φοβούνται τις υψηλές θερμοκρασίες.
Έβαλα 2 ρουλεμάν στην πλήμνη, έναν άξονα με κλειδί μέσα, τον πρώτο δίσκο ρότορα με μαγνήτες κολλημένους και μισογεμισμένους με εποξειδικό και μετά ένα χιτώνιο αποστάτη πάχους 15mm. Το πάχος του στάτορα με γεμισμένα πηνία είναι 4mm, το πάχος των μαγνητών είναι 5mm, σύνολο 5+4+5=14mm. Στους δίσκους του ρότορα, ακμές 0,5 mm αφήνονται στις άκρες έτσι ώστε οι μαγνήτες να ακουμπούν έναντι της φυγόκεντρης δύναμης (για κάθε περίπτωση). Επομένως, θα αφαιρέσουμε 1mm. 13 χιλιοστά αριστερά. Απομένει 1mm για τα κενά. Επομένως ο αποστάτης είναι 15mm. Στη συνέχεια, ο στάτορας (διαφανής δίσκος με πηνία), ο οποίος είναι στερεωμένος στην πλήμνη με τρία χάλκινα μπουλόνια 5 mm, φαίνεται στη φωτογραφία. Στη συνέχεια, τοποθετείται ένας δεύτερος δίσκος ρότορα, ο οποίος στηρίζεται στο χιτώνιο αποστάτη. Πρέπει να προσέχετε να μην πιαστεί το δάχτυλό σας κάτω από τους μαγνήτες - τσιμπάνε πολύ οδυνηρά.(Οι αντίθετοι μαγνήτες στους δίσκους πρέπει να έχουν διαφορετικές πολικότητες, δηλαδή να έλκονται.)
Τα κενά μεταξύ των μαγνητών και του στάτη ρυθμίζονται με χάλκινα παξιμάδια που τοποθετούνται σε χάλκινα μπουλόνια και στις δύο πλευρές της πλήμνης.
Στο υπόλοιπο προεξέχον τμήμα του άξονα τοποθετείται μια έλικα με ένα κλειδί, το οποίο πιέζεται στον ρότορα με ένα παξιμάδι μέσω μιας ροδέλας (και, εάν είναι απαραίτητο, ενός δακτυλίου) και ενός δακτυλίου. Συνιστάται να καλύπτετε το παξιμάδι με φέρινγκ (δεν έφτιαξα ποτέ).
Αλλά έφτιαξα μια στέγη με στέγαστρο πάνω από τον ρότορα και τον στάτορα πριονίζοντας ένα ταψί αλουμινίου έτσι ώστε να καλύψει μέρος του πυθμένα και μέρος του πλευρικού τοιχώματος.
Η προπέλα κατασκευάστηκε από ένα κομμάτι σωλήνα άρδευσης ντουραλουμινίου μήκους ενός μέτρου με διάμετρο 220 mm και πάχος τοιχώματος 2,5 mm.
Απλώς σχεδίασα πάνω του μια προπέλα με δύο λεπίδες και την έκοψα με μια σέγα. (Από το ίδιο κομμάτι έκοψα επίσης τρεις λεπίδες μήκους 1 m για έναν ανεμόμυλο σε μια αυτογεννήτρια και όπως μπορείτε να δείτε, έχουν μείνει ακόμα). Στρογγύλεψα το μπροστινό άκρο των λεπίδων "με το μάτι" με ακτίνα ίση με το μισό πάχος του ντουραλουμίου και ακόνισα την πίσω άκρη με μια λοξότμηση περίπου 1 cm στα άκρα και έως 3 cm προς το κέντρο.
Στο κέντρο της προπέλας άνοιξα πρώτα μια τρύπα με τρυπάνι 1mm για ζυγοστάθμιση. Μπορείτε να το ισορροπήσετε απευθείας στο τρυπάνι, τοποθετώντας το τρυπάνι στο τραπέζι ή να το κρεμάσετε σε μια κλωστή από την οροφή. Πρέπει να ισορροπήσετε πολύ προσεκτικά. Ζυγοστάθμισα τους δίσκους του ρότορα και την προπέλα ξεχωριστά. Άλλωστε η ταχύτητα φτάνει τις 1500 σ.α.λ.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει μαγνητικό κόλλημα, η προπέλα περιστρέφεται ευχάριστα από το παραμικρό αεράκι, το οποίο δεν μπορείτε να νιώσετε καν στο έδαφος. Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του ανέμου αναπτύσσει υψηλές ταχύτητες, έχω ένα αμπερόμετρο άμεσης σύνδεσης 2Α, επομένως συχνά σβήνει από την κλίμακα με μια παλιά μπαταρία αυτοκινήτου 12 volt. Είναι αλήθεια ότι την ίδια στιγμή η ουρά αρχίζει να διπλώνει και να ανεβαίνει προς τα πάνω, δηλ.ενεργοποιείται η αυτόματη προστασία από τον δυνατό αέρα και την υπερβολική ταχύτητα.
Η προστασία γίνεται με βάση τον κεκλιμένο άξονα περιστροφής της ουράς.
Η απόκλιση του άξονα είναι 18-20 μοίρες από την κατακόρυφο.
Αυτός ο ανεμόμυλος λειτούργησε για 3 μήνες. Το έβγαλα και το αποσυναρμολόγησα - τα ρουλεμάν είναι καλά, ο στάτορας είναι επίσης άθικτος. Οι μαγνήτες είναι λίγο σκουριασμένοι σε σημεία που δεν έμπαινε το χρώμα. Το καλώδιο πηγαίνει απευθείας χωρίς συλλέκτη ρεύματος. Το έχω φτιάξει, αλλά άλλαξα γνώμη για την εγκατάσταση του. Όταν διέλυσα τον μικρό ανεμόμυλο, δεν ήταν στριμμένος. Πείστηκα λοιπόν ότι δεν χρειαζόταν, απλώς περιττός κόπος. Παρήγαγε ισχύ έως και 30 watt. Ο θόρυβος από την προπέλα δεν ακούγεται με τα παράθυρα κλειστά. Και όταν είναι ανοιχτό, δεν ακούγεται πολύ· εάν κοιμάστε ήσυχα, δεν θα σας ξυπνήσει, ειδικά με φόντο τον θόρυβο του ίδιου του ανέμου.
