Από περιβαλλοντική άποψη, το ξύλο ως δομικό υλικό είναι το πιο ευνοϊκό για τον άνθρωπο. Ένα ξύλινο πάτωμα δεν είναι τόσο σκληρό όσο ένα τσιμεντένιο πάτωμα και αυτό είναι ευεργετικό για το μυοσκελετικό σύστημα. Είναι ένα είδος μόνωσης. Είναι ανθεκτικό με σωστή αδιαβροχοποίηση και δεν είναι δύσκολο να εγκατασταθεί. Ωστόσο, θα πρέπει να εγκατασταθεί υπό την επίβλεψη ή με τη συμμετοχή έμπειρου τεχνίτη.
Θα χρειαστεί
Υλικά:- παλιό ύφασμα καμβά?
- ποτάμι υγρή και ξηρή άμμο.
- υπολείμματα κορμών πεύκου.
- διάλυμα αργίλου
Η διαδικασία τοποθέτησης δαπέδου από ξύλινα πλακόστρωτα με τεχνητή παλαίωση
Για να αποφευχθεί η εξάπλωση των πλακοστρώσεων αργότερα, είναι απαραίτητο να πλαισιώσετε με ασφάλεια την τοποθεσία του μελλοντικού δαπέδου με τη μορφή θεμελίωσης από σκυρόδεμα ή ογκώδεις πέτρινους λίθους.
Γεμίζουμε την περιοχή με ψιλό χαλίκι, την ισοπεδώνουμε και την καλύπτουμε με παλιό πάνινο ύφασμα ως ένα είδος βάσης.
Καλύπτουμε την περιοχή με ελαφρώς υγρή άμμο ποταμού χωρίς μεγάλες πέτρες, την ισοπεδώνουμε με τσουγκράνα μέχρι να δημιουργηθεί ένα στρώμα πάχους περίπου 5 εκ. παντού.
Χρησιμοποιώντας ένα πριόνι εγκάρσιας κοπής, κόβουμε «τηγανίτες» πάχους περίπου 9 cm από τα υπολείμματα κορμών πεύκου, τα σημαδεύουμε σε πλάτος κατά 9 cm και τα χωρίζουμε σε τετράγωνα και ορθογώνια, ελαχιστοποιώντας τη σπατάλη. Διορθώνουμε μερικές ράβδους με ένα τσεκούρι για να αποκτήσουμε λείες άκρες.
Στρώνουμε στην άμμο ξύλινες πλάκες με επικαλυπτόμενους αρμούς. Συμπυκνώνουμε κάθε στρωμένη σειρά χτυπώντας με ένα σφυρί στις πλαϊνές άκρες προς τα ήδη στρωμένα πλακόστρωτα, πιέζοντας πρώτα με τα πόδια μας τα συμπιεσμένα και ήδη στρωμένα μπλοκ της διπλανής σειράς.
Χρησιμοποιούμε πρόσθετες ράβδους για να γεμίσουμε τις άκρες.
Καταρρίπτουμε κάθε μπλοκ της σειράς με χτυπήματα σφυριού από πάνω, γεγονός που κάνει το πάτωμα πιο δυνατό. Γεμίστε τα κενά μεταξύ των εξωτερικών ράβδων και της θεμελίωσης με αργιλικό κονίαμα, ισοπεδώνοντας και συμπιέζοντας με μυστρί.
Για να γεράσουν τεχνητά και να αποκαλύψουμε σχέδια σε ξύλινα πλακόστρωτα, τα καίμε από πάνω με τη φλόγα ενός καυστήρα αερίου. Αυτό απελευθερώνει ρητινώδεις ουσίες με απερίγραπτο άρωμα.
Ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα ξερής άμμου στην επιφάνεια των ξύλινων πλακοστρώσεων και τη μοιράζουμε με μια σκούπα σε όλη την επιφάνεια, η οποία γεμίζοντας τις ρωγμές και τις σχισμές μεταξύ των πλακοστρώσεων κάνει το δάπεδο πιο πυκνό και σταθερό.
Μετά από όλους τους χειρισμούς, το ξύλινο πλακόστρωτο δάπεδό μας δεν ήταν μόνο ανθεκτικό και όμορφο, αλλά και ευγενές, σαν να ήταν τουλάχιστον 100 ετών.
