Σε μηχανισμούς των προηγούμενων ετών παραγωγής (εργαλειομηχανές, κιβώτια ταχυτήτων, κινητήρες), τα γρανάζια και τα γρανάζια κατασκευάζονταν συχνά από γκρίζο χυτοσίδηρο, ο οποίος, σε χαμηλά και μεσαία φορτία, δεν ήταν κατώτεροι από τους αντίστοιχους χάλυβα και η διαδικασία χύτευσης σιδήρου ήταν απλούστερη και φθηνότερο από το ατσάλι.
Αλλά ο χυτοσίδηρος είναι εύθραυστος και σε γρανάζια και γρανάζια, με απότομη αλλαγή στο φορτίο ή την αύξησή του, τα δόντια έσπασαν και ολόκληρος ο μηχανισμός απέτυχε. Φυσικά, θα ήταν καλύτερο να αντικαταστήσετε ένα γρανάζι ή ένα γρανάζι με ένα δόντι που λείπει με ένα νέο προϊόν, κάτι που δεν είναι πάντα δυνατό. Τότε το μόνο που μένει είναι να προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε το δόντι με άλλο τρόπο.
Μία από τις επιλογές σχετίζεται με τη μηχανική προετοιμασία της θέσης του σπασμένου δοντιού, την επικάλυψη υλικού κατάλληλου ως προς την αντοχή και άλλα χαρακτηριστικά και την επεξεργασία της επιφάνειας μέχρι να ληφθεί ένα νέο δόντι με ακριβή γεωμετρία.
Απαραίτητος εξοπλισμός, συσκευές και υλικά
Για εργασία χρειαζόμαστε:
- μύλος και μίνι τρυπάνι (τρυπάνι).
- φακός συγκόλλησης οξυ-ακετυλενίου.
- ακάρεα?
- Beater (κεφαλή μέτρησης)?
- τόρνος;
- γυαλόχαρτο;
- ένας άξονας με ένα παξιμάδι και ένα σωληνοειδές στοπ για τη μονάδα γραναζιών και πινιόν.
- κόφτης για τη διαμόρφωση του προφίλ της κοιλότητας μεταξύ των δοντιών.
- άξονας κοπής με λαβή με το κλειδί στο χέρι.
- φρέζα με διαχωριστική κεφαλή.
- όργανο μέτρησης (δαγκάνες, μικρόμετρο) κ.λπ.
Για να καλύψουμε το κενό ανάμεσα σε δύο γειτονικά άθικτα δόντια σε σχέση με ένα σπασμένο δόντι, χρειαζόμαστε:
- πυριτική (σιλικόνη) χάλκινη ράβδος.
- ροή (κύριο μέρος: βόρακας με ένα μικρό μείγμα μαγνησίου).
- κουβέρτα συγκόλλησης από υαλοβάμβακα.
- κουρέλια, υφασμάτινες χαρτοπετσέτες κ.λπ.
Η διαδικασία αποκατάστασης ενός σπασμένου δοντιού
Αποτελείται από τρία στάδια:
- Προετοιμασία της θέσης και πλήρωση (σφράγιση) του κενού ανάμεσα σε δύο γειτονικά άθικτα δόντια σε σχέση με αυτό που λείπει.
- Κατασκευή θήκης για κόφτη γραναζιών και άξονα για τη στερέωση του μειωτήρα και του μειωτήρα στο μηχάνημα κατά την επεξεργασία.
- Σχηματίζοντας προφίλ δοντιού αφαιρώντας το εναποτιθέμενο υλικό με ειδικό κόφτη και από τις δύο πλευρές.
Προετοιμασία της περιοχής συγκόλλησης
Δεδομένου ότι ο γκρίζος χυτοσίδηρος είναι δύσκολο να επεξεργαστεί μηχανικά, είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει αυτό με ένα μίνι τρυπάνι. Είναι καλύτερο και πιο γρήγορο να τρίψετε ένα σπασμένο δόντι χρησιμοποιώντας ένα μύλο.
Στο τέλος, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα τρυπάνι για να τραχύνετε τη βάση. Αυτό θα εξασφαλίσει μια ισχυρότερη σύνδεση μεταξύ του συγκολλημένου υλικού και του χυτοσιδήρου.
Διαδικασία θερμικής συγκόλλησης
Ξεκινά με ενδελεχή και ομοιόμορφη θέρμανση, με χρήση πυρσού αερίου-ασετυλενίου, τόσο της περιοχής συγκόλλησης όσο και των παρακείμενων τμημάτων του γραναζιού. Διαφορετικά, αυξάνεται η πιθανότητα δημιουργίας ρωγμών στο τμήμα από χυτοσίδηρο.
Στη συνέχεια η περιοχή συγκόλλησης και η ελαφρώς πυριτική (σιλικόνη) μπρούτζινη ράβδος θερμαίνονται καυτό, η οποία, μετά τη θέρμανση, κατεβάζεται σε δοχείο με ροή, που αποτελείται κυρίως από βόρακα με την προσθήκη μικρής ποσότητας μαγνησίου.
Στη συνέχεια, μια μπρούτζινη ράβδος σιλικόνης επικαλυμμένη με flux τοποθετείται πάνω από την κοιλότητα και τήκεται χρησιμοποιώντας τη φλόγα ενός φακού ασετυλίνης. Αυτή η λειτουργία συνεχίζεται έως ότου η συγκόλληση από μπρούτζο πυριτίου γεμίσει ολόκληρο τον όγκο της κοιλότητας μεταξύ των παρακείμενων ανέπαφων δοντιών.
Στο τέλος αυτού του σταδίου, για να μην ραγίσει η συγκόλληση λόγω γρήγορης ψύξης, καλύπτουμε το προς αποκατάσταση τμήμα με μια κουβέρτα συγκόλλησης από υαλοβάμβακα και το αφήνουμε μέχρι να κρυώσει αργά για τον απαιτούμενο χρόνο.
Διαδικασία κατεργασίας άκρων με συγκολλημένο γρανάζια
Σφίγγουμε τον οδοντωτό τροχό στο τσοκ του τόρνου και, χρησιμοποιώντας μια κεφαλή μέτρησης, τοποθετούμε το μπλοκ με την ελάχιστη επιτρεπόμενη διαρροή, χτυπώντας το γρανάζι στη μία ή στην άλλη πλευρά με σφυρί, εάν είναι απαραίτητο.
Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας κοπτήρες, αφαιρούμε τις χάντρες συγκόλλησης που προεξέχουν πέρα από τα άκρα του γραναζιού. Στο τέλος της στροφής, αλέθουμε τις περιοχές επεξεργασίας με γυαλόχαρτο.
Προετοιμασία του μπλοκ και του κόφτη για εργασία
Τοποθετούμε το γρανάζι και το μπλοκ γραναζιών σε έναν τόρνο σε έναν προπαρασκευασμένο άξονα σφίγγοντας το παξιμάδι και το κυλινδρικό στοπ.
Για να φτιάξουμε μια θήκη για κόφτη, παίρνουμε μια ατσάλινη ράβδο συγκεκριμένου μήκους και διαμέτρου ελαφρώς μεγαλύτερης από την οπή στερέωσης στο εργαλείο. Το σφίγγουμε στο τσοκ τόρνου και πρώτα ανοίγουμε μια μικρή τρύπα από τη μια άκρη με ένα τρυπάνι κεντραρίσματος, την οποία στη συνέχεια ανοίγουμε με ένα στριφτό τρυπάνι στο απαιτούμενο μέγεθος.
Στη συνέχεια, στερεώνουμε τη βρύση στην ουρά του μηχανήματος και την εισάγουμε στην τρύπα στο άκρο της ράβδου.Μεταφέρουμε το κεφάλι προς τα πίσω και κόβουμε το νήμα με το χέρι, περιστρέφοντας τη βρύση με μια μανιβέλα. Βιδώνουμε ένα σπιτικό μπουλόνι με επίπεδη κυλινδρική κεφαλή και δύο συμμετρικά τοποθετημένες ορθογώνιες εγκοπές σε σχέση με το κέντρο της ράβδου στο προκύπτον σπείρωμα για λαβή με ειδικό κλειδί.
Στη συνέχεια τελειώνουμε τη ράβδο από την άλλη πλευρά και την τρίβουμε στο απαιτούμενο μήκος ώστε να ταιριάζει με τη διάμετρο του άξονα της φρέζας. Πραγματοποιούμε το γύρισμα με περιοδικό έλεγχο της διαμέτρου για να μην χαλαρώσει το μέγεθος. Στο τέλος τρίβουμε την περιοχή στροφής με γυαλόχαρτο και τη σκουπίζουμε με ένα πανί.
Σχηματισμός προφίλ δοντιού
Στερεώνουμε τη θήκη κοπής στον άξονα της φρέζας και αλέθουμε τη ράβδο στο μέγεθος της οπής στον κόφτη, μετρώντας περιοδικά τη διάμετρο με ένα μικρόμετρο. Στο τέλος τρίβουμε το αυλάκι με γυαλόχαρτο και το σκουπίζουμε με ένα πανάκι.
Βάζουμε το κόφτη στη θήκη και το στερεώνουμε στο τέλος με ένα μπουλόνι στερέωσης πρώτα με το χέρι και στο τέλος με ειδικό κλειδί με μανιβέλα. Τοποθετούμε τη διαχωριστική κεφαλή και την ουρά στο τραπέζι εργασίας της φρέζας. Σφίγγοντας μια τέλεια ευθεία χαλύβδινη ράβδο μεταξύ τους, ευθυγραμμίζουμε αυτές τις μονάδες για να εξασφαλίσουμε μέγιστη ομοαξονικότητα στο κατακόρυφο και οριζόντιο επίπεδο. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιούμε κεφαλές μέτρησης και προσαρμόζουμε τη θέση της ουράς σε σχέση με τη διαχωριστική κεφαλή. Μετά την ευθυγράμμιση, αυτές οι μονάδες στερεώνονται με ασφάλεια στο τραπέζι της μηχανής φρεζαρίσματος.
Η πιο σημαντική λειτουργία είναι η ακριβής ευθυγράμμιση του κόφτη σε σχέση με το γρανάζι που αποκαθίσταται. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιούμε ένα παχύμετρο, ένα μικρόμετρο και έναν μεταλλικό χάρακα.
Διαιρούμε τα χαρακτηριστικά της κεφαλής με τον αριθμό των δοντιών και παίρνουμε τον αριθμό των στροφών της λαβής ανά 1 δόντι. Συνήθως το αποτέλεσμα είναι ένας κλασματικός αριθμός. Αυτή η τιμή βρίσκεται στη συνέχεια στον κύκλο διαιρέτη.
Τώρα μπορείτε να ενεργοποιήσετε τον άξονα της φρέζας και να αρχίσετε να διαμορφώνετε μια από τις κοιλότητες του δοντιού που αποκαθίσταται. Είναι καλύτερα να το κάνετε αυτό σε 2-3 περάσματα για να μην καταστρέψετε την επιφάνεια. Κατά το σχηματισμό ενός δοντιού, είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε σωματίδια κομμένου υλικού από τον κόφτη και να λιπάνετε το εργαλείο. Στη συνέχεια, απομακρύνουμε τον κόφτη και γυρίζουμε το γρανάζι ακριβώς ένα βήμα με τη διαχωριστική κεφαλή και επαναλαμβάνουμε ξανά την προηγούμενη λειτουργία.
Μια σημείωση
Γιατί να χρησιμοποιήσετε χάλκινο πυρίτιο για να σχηματίσετε ένα δόντι σε ένα γρανάζι από χυτοσίδηρο; Δεν είναι ασφαλέστερο να συγκολλήσετε την κοιλότητα ανάμεσα στα δόντια με ένα ηλεκτρόδιο από χυτοσίδηρο και στη συνέχεια να την επεξεργαστείτε με έναν κόφτη γραναζιών;
Αν το κάνετε αυτό, τότε λόγω της υψηλής θερμοκρασίας, ο χυτοσίδηρος «λευκαίνει» και δημιουργεί περιοχές που είναι πρακτικά αδύνατο να επεξεργαστούν. Ο μπρούτζος σιλικόνης είναι παρόμοιος σε αντοχή με τον γκρίζο χυτοσίδηρο και ακόμη υψηλότερος σε αντοχή εφελκυσμού. Παράλληλα, η επεξεργασία του, όπως είδαμε, δεν είναι καθόλου δύσκολη.
