Δεν είναι μυστικό ότι η κόλλα στιγμής + σόδα είναι μια αξιόπιστη και ανθεκτική συγκόλληση επιφανειών. Δεν έχει σημασία ποιες, ούτε απαραίτητα ομοιογενείς. Πλαστικά + σίδερο, πλαστικά + γυαλί, σίδερο + γυαλί... Μπορώ και συνεχίζω! Ο μόνος σημαντικός κανόνας είναι ότι οι επιφάνειες δεν είναι υγρές ή λιπαρές. Αλλά υπάρχει ένας διαλύτης για αυτούς τους σκοπούς. Ας πούμε; εάν κολλάμε ξύλο και, για παράδειγμα, πλαστικά, και το ξύλο είναι βρεγμένο, δεν χρειάζεται να περιμένετε μέχρι να στεγνώσει - αυτή είναι μια αρκετά μεγάλη διαδικασία! Απλά πρέπει να υγράνετε γενναιόδωρα την επιθυμητή περιοχή ξύλου με διαλύτη. Ο διαλύτης θα αναμιχθεί πολύ γρήγορα με το νερό στο ξύλο και θα στεγνώσει σχεδόν αμέσως μαζί με την υγρασία.
Τουλάχιστον από το επάνω στρώμα, που χρειαζόμαστε για σύνδεση. Τώρα θα εξετάσουμε διάφορες επιλογές για τη σύνδεση διαφορετικών και ομοιογενών επιφανειών. Δεν χρειάζονται εργαλεία για να δουλέψουν. Με εξαίρεση, ίσως, το γυαλόχαρτο, σε περίπτωση που συμβεί ξαφνικά μια ατημέλητη σύνδεση και χρειαστεί να αφαιρέσετε το μείγμα κόλλας και σόδας που έχει πιάσει σε λάθος μέρος. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε.
Θα χρειαστεί
- Δευτερεύουσα κόλλα.
- Σόδα.
- Συγκολλημένες επιφάνειες
- Γυαλόχαρτο (για παν ενδεχόμενο!).
Κολλάμε δύο επιφάνειες σφιχτά
Αρχικά, κολλάμε δύο ομοιογενείς επιφάνειες. Στην περίπτωσή μου ήταν ένας ραγισμένος θάλαμος κατάψυξης.
Στην αρχή προσπάθησα να το κολλήσω με καυστήρα ξύλου, αλλά μετά από λίγο έσκασε ξανά στα ίδια σημεία. Τώρα, είμαι σίγουρος ότι το κούμπωμα θα είναι πιο αξιόπιστο. Θα το κολλήσουμε από έξω για να μην έρθει σε επαφή η κόλλα με τα προϊόντα. Έτσι, χρησιμοποιώντας κόλλα στιγμής, θα στερεώσουμε τις επιφάνειες που πρόκειται να κολληθούν για να μην παίζουν κατά την κύρια εργασία.
Τώρα που η επιφάνεια έχει στερεωθεί και δεν κινείται, απλώστε μια στρώση κόλλας στη ρωγμή. Δεν χρειάζεται φασαρία ή βιασύνη: αν και η κόλλα είναι στιγμιαία, μπορεί να μην στεγνώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να έρθει σε επαφή με κάτι. Αφού έχουμε στρώσει την κόλλα, πασπαλίζουμε με μαγειρική σόδα στη ρωγμή.
Περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα και φυσάμε την υπόλοιπη σόδα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία πάνω από τη νέα ραφή για να εξασφαλίσουμε το αποτέλεσμα. Και τώρα έχουμε μια αξιόπιστη σύνδεση!
Τώρα ας κολλήσουμε δύο ομοιογενή μέρη από μέσα. Προηγουμένως, ενώ μοντελοποιούσα και έφτιαχνα μακέτες (μικρά αντίγραφα από κάτι), πάντα αντιμετώπιζα το πρόβλημα της άψογης εμφάνισης του μοντέλου - πώς να το κολλήσω μεταξύ τους ώστε να μην φαίνονται οι ραφές. Στην αρχή χρησιμοποίησα ψυχρή συγκόλληση, αλλά χρειάστηκε πολύς χρόνος για να στεγνώσει. Και αν οι ογκώδεις επιφάνειες που πρόκειται να κολληθούν έχουν εμβαδόν μόνο μερικά χιλιοστά, η υπερκόλλα από μόνη της δεν θα είναι αρκετή για μια αξιόπιστη σύνδεση. Π.χ; Κατασκεύασα ένα μοντέλο ενός πυραύλου κρουζ.
Η βάση του αποτελείται από μεταλλικό πλαστικό σωλήνα διαμέτρου 16 mm.Πώς να κολλήσετε δύο κομμάτια σωλήνα έτσι ώστε να μην προεξέχουν ραφές από το εξωτερικό; Δεν θα υπάρχουν προβλήματα κατά τη συγκόλληση πανομοιότυπων σωλήνων - μπορείτε απλά να πάρετε έναν κύλινδρο της απαιτούμενης διαμέτρου και να τοποθετήσετε και τα δύο μέρη του σωλήνα πάνω του, αφού τα έχετε προηγουμένως λιπάνει με κόλλα.
Ωστόσο, η κόλληση του στελέχους στον πύραυλο, ο οποίος έχει πολύ μικρότερη διάμετρο και επίσης διαστέλλεται σταδιακά προς το τέλος (το κουδούνι, το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν ένα καπάκι από παρόμοια κόλλα), αποδείχθηκε ακόμα πιο εύκολο. απλά εισάγετε τον κώνο καμπάνας στο σωλήνα, στάξτε 10-15 σταγόνες κόλλας από την άλλη άκρη του σωλήνα και ρίξτε σόδα σε αυτό.
Αυτό είναι όλο! Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, αδειάστε την υπόλοιπη σόδα. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο αξιόπιστο κούμπωμα!
Τώρα ας συνδέσουμε το δέντρο. Για την αγαπημένη μου πιπεριά εσωτερικού χώρου, έφτιαξα ένα μικρό διακοσμητικό (επίσης ένα είδος μοντέλου!) από ξύλο: δύο σφεντόνες, μια τραβέρσα και μια γλάστρα.
Κατά τη συναρμολόγηση του μοντέλου "φωτιά", η σόδα και η κόλλα με βοήθησαν και πάλι. Έχοντας κόψει κορμούς μινιατούρες, τους σκούπισα με διαλύτη για να φύγει η υγρασία από το ξύλο και, ένα κούτσουρο τη φορά, τοποθετώντας το ένα πάνω στο άλλο, έσταξα κόλλα και μετά τα πασπάλισα με σόδα.
Παρά το γεγονός ότι όλη αυτή η δομή είναι συνεχώς εκτεθειμένη στο νερό, όταν ποτίζετε ένα φυτό, το δέντρο θα σαπίσει παρά θα διαλυθεί η άρθρωση!
Θα είναι λίγο πιο δύσκολο να συνδέσετε το πλαστικό από το μπουκάλι με το ίδιο πλαστικό, ή κάτι ξένο. Το πλαστικό από το μπουκάλι έχει πολύ λεία επιφάνεια. Επιπλέον, είναι ασυνήθιστα ευέλικτο. Το γυαλόχαρτο θα βοηθήσει εδώ. Με τη βοήθειά του καθαρίζουμε απλά την επιφάνεια του πλαστικού, κάνοντας το τραχύ.
Χάρη στις μικρογρατσουνιές, οι συγκολλημένες επιφάνειες θα προσκολληθούν σταθερά μεταξύ τους. Και για να αποφύγουμε πιθανή υστέρηση στις άκρες αυτών των επιφανειών, πάλι, σκάβουμε κόλλα κατά μήκος της περιμέτρου τους και την καλύπτουμε αμέσως με σόδα.
Τώρα ας κολλήσουμε το μέταλλο και το λάστιχο μαζί.Έχοντας εξοικονομήσει χρήματα και αγόρασε ένα φτηνό κινέζικο selfie stick, η κόρη μου μου ζήτησε να στερεώσω με κάποιο τρόπο τη λαστιχένια λαβή (που κινούνταν συνεχώς σε όλο το μήκος του ραβδιού σαν να ήταν ζωντανό!) στη μεταλλική βάση του ραβδιού. Στην ουσία, αυτή η λαβή είναι ένας εύκαμπτος σωλήνας από καουτσούκ που τεντώνεται πάνω από μια μεταλλική βάση.
Χωρίς να το σκεφτώ δύο φορές, κατέφυγα στην ήδη αγαπημένη μέθοδο κόλλησης - έβαλα κόλλα στο σημείο που ήρθε σε επαφή το λάστιχο με το μέταλλο και επανέλαβα τη διαδικασία με σόδα.
Γενικά, μπορείτε να συνεχίσετε όσο θέλετε, δεν μπορείτε να τα αναφέρετε όλα. Το κύριο πράγμα είναι να θυμάστε τις βασικές αρχές αυτής της μεθόδου κόλλησης: πρώτον, η υπερκόλλα δεν ανέχεται την υγρασία και το λίπος κατά την κόλληση και, δεύτερον, εάν η επιφάνεια εργασίας είναι πολύ λεία. Χρησιμοποιούμε γυαλόχαρτο.
