Πρόσφατα αγόρασα στον εαυτό μου ένα σπίτι. Ο πρώην ιδιοκτήτης αποδείχθηκε αξιοπρεπής άνθρωπος και με προειδοποίησε αμέσως ότι οι σανίδες από τις οποίες κατασκευάστηκε το πάτωμα πάνω από το υπόγειο ήταν σάπιες από τον χρόνο και την υγρασία και χρειάζονταν επείγουσα αντικατάσταση. Μάλλον φοβόταν ότι μια μέρα μπορεί να πέσω από εκεί. Το ίδιο το υπόγειο βρισκόταν στο σπίτι κάτω από την κουζίνα και είχε τις εξής διαστάσεις: πλάτος - 2,4 μ., μήκος - 2,3 μ. Το εσωτερικό ήταν επενδυμένο με τούβλο και επικαλυμμένο με ένα στρώμα πηλού.
Το δάπεδο από πάνω του βρισκόταν σε δύο ξύλινα δοκάρια και αποτελούνταν από σανίδες με πλάκες από μοριοσανίδες πάνω τους. Ήταν φτιαγμένο στραβά και αλλοιώθηκε σε τέτοιο βαθμό που το περπάτημα πάνω του ήταν πραγματικά επικίνδυνο. Όλο το ξύλο υπέστη ζημιά από σκαθάρια που τρυπούσαν το ξύλο και μερικές από τις μοριοσανίδες έγιναν υγρές και εύθρυπτες.
Στην αρχή περίμενα να αντικαταστήσω απλώς τις σανίδες πάνω του, αλλά μετά, αφού το σκέφτηκα σιγά σιγά, αποφάσισα να φτιάξω ένα μεταλλικό σκελετό και να το γεμίσω με μπετόν. Πρώτον, θα υπάρχει πάντα υγρασία στο υπόγειο, όπως και να το κοιτάξετε, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέες σανίδες, δεδομένης της τρέχουσας ποιότητας του ξύλου, σίγουρα δεν θα είναι αρκετές για μεγάλο χρονικό διάστημα, και δεύτερον, αν πάμε να το κάνουμε, τότε θα γίνει αξιόπιστα, μια για πάντα, και τι θα μπορούσε να γίνει πιο ισχυρό από το οπλισμένο σκυρόδεμα;
Αφαίρεση του παλιού δαπέδου
Το πρώτο βήμα ήταν να αφαιρέσετε τη μοριοσανίδα και μετά τις σανίδες. Χρησιμοποιώντας καρφιά, σφυρί και λοστό, τα κατάφερα μέσα σε τρεις ώρες. Δεν υπήρχαν προβλήματα με τις πλάκες, αλλά η αποσυναρμολόγηση των σανίδων χρειάστηκε περισσότερο χρόνο: καρφώθηκαν στα δοκάρια με τεράστια καρφιά, οπότε έβγαιναν με μεγάλη δυσκολία. Αφού αφαιρέθηκε τελείως το ξύλινο κάλυμμα δαπέδου, έπρεπε να αφαιρέσω ένα αξιοπρεπές στρώμα χώματος (μία ξιφολόγχη) σε όλη την περίμετρο κοντά στους τοίχους με ένα φτυάρι για να αφαιρέσω όλες τις υπάρχουσες ανομοιομορφίες και να ισοπεδώσω την επιφάνεια. Αυτό το θέμα κράτησε το υπόλοιπο της ημέρας. Το επόμενο πρωί έπρεπε να γίνουν εργασίες συγκόλλησης.
Κατασκευή πλαισίων
Δεν γλίτωσα κανένα μέταλλο για να φτιάξω το πλαίσιο. Ίσως το χρησιμοποίησε και περισσότερο από όσο χρειαζόταν, αλλά μόνο για να μην εγκαταστήσει πρόσθετους στηρίξεις στο εσωτερικό του κελαριού, που θα μείωναν τον ελεύθερο χώρο του. Ο σχεδιασμός βασίστηκε σε σωλήνες με παχύ τοίχωμα (? 61 mm, πάχος τοιχώματος 5 mm), τους οποίους δεν χρειάστηκε καν να αγοράσω. Το γεγονός είναι ότι προηγουμένως γινόταν θέρμανση από αυτά στο σπίτι. Φαινόταν τρομερό και ογκώδες, οπότε ήταν φυσικό να αφαιρέσω όλο αυτό το σίδερο από τα δωμάτια, αντικαθιστώντας το με σύγχρονες συσκευές θέρμανσης. Και οι σωλήνες, όπως βλέπετε, ήταν χρήσιμοι για το υπόγειο.
Αρχικά, μοίρασα ομοιόμορφα τέσσερις ισχυρούς σωλήνες τριών μέτρων, που είναι φέροντες δοκούς, πάνω από το λάκκο του κελαριού (κάθε 80 cm). Στη συνέχεια, αφού τα ευθυγράμμισε ακριβώς στο επίπεδο, άρχισε να τα συγκολλά μεταξύ τους. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμουν σωλήνες μικρότερης διαμέτρου (? 32 mm - 12 m) και παχιά εξαρτήματα (? 12 mm - 40 m). Πρώτα απ 'όλα, συγκόλλησα 15 βραχυκυκλωτήρες μεταξύ των δοκών, μετά από τους οποίους ενίσχυσα ολόκληρη τη δομή με ενισχυτικές ράβδους συγκολλημένες σε αυτές από κάτω.Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ αξιόπιστο μεταλλικό πλαίσιο.
Ξεχωριστά, θα ήθελα να σταθώ στην κατασκευή του πλαισίου που πλαισιώνει την είσοδο στο υπόγειο. Το έφτιαξα από σωλήνα προφίλ 40/20 mm σε σχήμα ορθογωνίου (μήκος - 70 cm, πλάτος - 50 cm). Τι πρέπει να προσέξεις εδώ; Πρώτον, όλες οι γωνίες του πλαισίου πρέπει να είναι απόλυτα ίσιες, οι διαστάσεις των πλευρών πρέπει να είναι αυστηρά συνεπείς, διαφορετικά το καπάκι δεν θα χωράει σφιχτά σε αυτό και θα διαρρεύσει από το κελάρι. Δεύτερον, θα πρέπει να συγκολληθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται στο ίδιο ύψος με τους σωλήνες των δοκών, οι οποίοι είναι και φάροι.
Το ίδιο το κάλυμμα κατασκευάστηκε επίσης από εμένα από σωλήνα προφίλ (40/20 mm) και ένα χοντρό κομμάτι κόντρα πλακέ, συνδεδεμένο με ασφάλεια στη μεταλλική του βάση με βίδες με αυτοκόλλητη τομή. Ο περιοριστής για το καπάκι, αποτρέποντας την πιθανότητα πτώσης του στο υπόγειο, ήταν μια γωνία συγκολλημένη στην κάτω πλευρά του πλαισίου. Εκείνη τη μέρα δούλεψα με τη συγκόλληση από καρδιάς: από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, αλλά ακόμα τελείωσα τη δουλειά. Έκαψα σχεδόν δύο πακέτα ηλεκτροδίων μόνος μου, και εισέπνευσα οξύ καπνό - τρομερό! (οι σωλήνες ήταν καλυμμένοι με μπογιά).
Τοποθέτηση ξυλότυπου
Το μεταλλικό πλαίσιο ήταν έτοιμο, αλλά τώρα έπρεπε να λύσω ένα νέο πρόβλημα - την εγκατάσταση του ξυλότυπου πάνω από το κελάρι. Εξετάστηκαν διάφορες επιλογές για την κατασκευή του, αλλά τελικά η επιλογή μου έπεσε σε πλάκες από μοριοσανίδες που αφαιρέθηκαν από το παλιό πάτωμα. Γιατί; Πρώτον, ήταν ευκολότερο και πιο γρήγορο να καλυφθεί ο μεγάλος χώρος πάνω από το λάκκο με αυτά και δεύτερον, χάρη στις πλάκες, πρακτικά δεν υπήρχαν κενά όπου μπορούσε να χυθεί υγρό σκυρόδεμα. Τα στερέωσα στο πλαίσιο από κάτω με χοντρό σύρμα δεσίματος: πρώτα άνοιξα τρύπες στη μοριοσανίδα με ένα τρυπάνι, μετά πέρασα το σύρμα μέσα από αυτά και μετά το βίδωσα σφιχτά στον οπλισμό με πένσα.Αποδείχθηκε αξιόπιστο, αλλά δεδομένου του βάρους του σκυροδέματος, έβαλα αρκετά προσωρινά στηρίγματα από κάτω για κάθε ενδεχόμενο.
Χύνοντας το πάτωμα
Η εργασία με σκυρόδεμα είναι μια σοβαρή πρόκληση, ειδικά εάν χρειάζεται να σκυροδετήσετε 12 μέτρα σε μια μέρα; με πάχος στρώσης 10 εκ. Για το λόγο αυτό κάλεσα έναν φίλο να βοηθήσει, έχοντας προηγουμένως προετοιμάσει όλα τα απαραίτητα για αυτήν την εργασία: κόσκινο χαλικιού, τσιμέντο, σκάφη ανάμειξης, φτυάρια, κουβάδες, κανόνας. Μοιραστήκαμε έτσι: ανακατέψαμε το σκυρόδεμα (σε αναλογία 1/5), μετά ο ένας το έφερε σε κουβάδες στο σημείο έκχυσης και το χύθηκε έξω και ο άλλος ισοπέδωσε το τελικό μείγμα χρησιμοποιώντας έναν κανόνα τριών μέτρων. πιέζοντάς το σφιχτά πάνω στους φάρους και κάνοντας συχνές ταλαντευόμενες κινήσεις στα πλάγια.
Οι δυο μας δουλέψαμε στο κυνήγι. Έχοντας αρχίσει να δουλεύουμε στις οκτώ το πρωί, μέχρι το μεσημέρι είχαμε ήδη τελειώσει το χύσιμο. Το αποτέλεσμα ήταν ευχάριστο. Το πάτωμα βγήκε ομαλό και ολόκληρο το δωμάτιο μεταμορφώθηκε αμέσως. Δύο μέρες αργότερα, όταν ήταν ήδη δυνατό να περπατήσω στο τσιμέντο, πήρα έναν παλιό τροχό αυτοκινήτου και, κάνοντας κυκλικές κινήσεις στην επιφάνεια του δαπέδου, αφαίρεσα μικρές ανωμαλίες από αυτό. Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να περιμένουμε μέχρι να στεγνώσει τελείως το σκυρόδεμα.
Τελική συγχορδία
Πέρασε μια εβδομάδα και άρχισα να τελειώνω τη δουλειά. Πρώτα απ 'όλα, έβαψα γενναιόδωρα την ξηρή επιφάνεια του σκυροδέματος με αστάρι. Όχι όμως για ομορφιά, όχι, αλλά για να μειώσουμε την ποσότητα της σκόνης που αναπόφευκτα σχηματίζεται στο περπάτημα. Όταν το χρώμα είχε στεγνώσει, τοποθέτησα μια στεγανωτική μεμβράνη στο πάτωμα για να μην εισχωρήσει υγρασία από το σκυρόδεμα στο λινέλαιο. Μετά από αυτό, όπως ίσως μαντέψατε, τοποθετήθηκε λινέλαιο, αλλά όχι απλό, αλλά παχύ, μονωμένο, με επιφάνεια ανθεκτική στην τριβή που δεν φοβάται καν να τραβηχτεί πάνω του έπιπλα. Είναι μια ακριβή απόλαυση (η τιμή ανά γραμμικό μέτρο είναι περίπου 2 χιλιάδες ρούβλια), αλλά, πιστέψτε με, αξίζει τα χρήματα που ξοδέψατε.
Έκοψα την είσοδο στο υπόγειο και το ίδιο το καπάκι με μια διακοσμητική μεταλλική γωνία. Αποδείχθηκε τακτοποιημένα και όμορφα: κάτω από τη γωνία καταφέραμε να κρύψουμε τις ανομοιόμορφα κομμένες άκρες του λινοτάπητα και, επιπλέον, τις πίεσε σφιχτά στην επιφάνεια. Έκανα τη λαβή για το καπάκι όχι συνηθισμένη, αλλά αφαιρούμενη για να μην παρεμβαίνει στο περπάτημα. Για να γίνει αυτό, τρύπησα το καπάκι στο κέντρο, βίδωσα μια μεταλλική πλάκα στην πίσω πλευρά του, στην οποία κόλλησα ένα κανονικό παξιμάδι. Του έφτιαξα ένα ειδικό κλειδί που είναι ένα κλαδάκι με κλωστή και πόμολο στο τέλος.
Τώρα, για να κατεβείτε στο υπόγειο, αρκούσε να πάρετε το κλειδί, να το βάλετε στην τρύπα, μετά να το βιδώσετε στο παξιμάδι και να σηκώσετε το καπάκι. Συμφωνώ, είναι μια ενδιαφέρουσα λύση και το πιο σημαντικό, δεν υπάρχει τίποτα περιττό στο πάτωμα. Η ίδια η τρύπα, όταν αφαιρέθηκε το κλειδί, έκλεισε με πλαστικό βύσμα επίπλων. Αυτό φαίνεται να είναι όλο, αγαπητοί αναγνώστες, αν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις σχετικά με το άρθρο, τότε ελπίζω ότι οι φωτογραφίες που τράβηξα θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες.
