Ο χαλκός, το νικέλιο, ο ορείχαλκος και το αλουμίνιο είναι ανθεκτικά στη διάβρωση, επομένως ένα λεπτό στρώμα τους στην επιφάνεια του χάλυβα μπορεί να το προστατεύσει από τη σκουριά. Ένα μέταλλο μπορεί να αποτεθεί σε ένα άλλο χρησιμοποιώντας ηλεκτρόλυση. Αλλά δεν λειτουργεί πάντα. Ας το δοκιμάσουμε στα προτεινόμενα μέταλλα.
Τι θα χρειαστείτε:
- δείγματα μετάλλων?
- ξύδι;
- άλας;
- Τροφοδοτικό DC;
- Πλαστικά δοχεία.
Διαδικασία ηλεκτρόλυσης για χαλκό, νικέλιο, ορείχαλκο και αλουμίνιο
Για την ηλεκτρόλυση είναι απαραίτητο να παρασκευαστεί ένας ηλεκτρολύτης. Ως αυτό χρησιμοποιείται ξύδι. Η διαδικασία πραγματοποιείται σε πλαστικό δοχείο, αφού είναι διηλεκτρικό. Προστίθεται αλάτι στο ξύδι για καλύτερη αγωγιμότητα.
Για επιμετάλλωση χαλκού, πρέπει να λυγίσετε 2 ηλεκτρόδια από χάλκινο σύρμα, να τα χαμηλώσετε στον ηλεκτρολύτη και να συνδέσετε τα καλώδια στην παροχή ρεύματος.
Μετά από 20 λεπτά, το ηλεκτρόδιο στον θετικό ακροδέκτη θα καθαριστεί από οξείδιο, το οποίο θα μετακινηθεί στον αρνητικό ακροδέκτη.
Τώρα αν συνδέσετε ένα ατσάλινο αντικείμενο στο αρνητικό καλώδιο, θα καλυφθεί με ένα ομοιόμορφο, τακτοποιημένο στρώμα χαλκού.
Για την επινικελίωση, μια παρόμοια ενέργεια επαναλαμβάνεται με δύο ηλεκτρόδια από αυτό το μέταλλο. Μετά από 20 λεπτά, ένα ατσάλινο τμήμα προσκολλάται στο αρνητικό καλώδιο. Θα επικαλυφθεί επίσης με μια στρώση νικελίου.
Εάν επαναλάβετε το πείραμα με ορείχαλκο, τότε τίποτα δεν θα λειτουργήσει. Μόνο οξείδιο θα εμφανιστεί στο τμήμα χάλυβα. Δεν θα μοιάζει με ορείχαλκο.
Η μεταφορά αλουμινίου σε χάλυβα δεν λειτουργεί επίσης. Κατά τη διάρκεια της ηλεκτρόλυσης, ο ηλεκτρολύτης θα μολυνθεί μόνο και θα γίνει σκούρο γκρι. Η ίδια η λεπτομέρεια γενικά θα παραμείνει αμετάβλητη.
