Η πηγή χημικής ενέργειας που θα κατασκευαστεί σε αυτήν την κύρια τάξη έχει αρκετά σημαντική ισχύ για να αποκτήσει μαζί της μια τάση ικανή να τροφοδοτήσει συσκευές δικτύου 220 V.
Πιθανότατα έχετε δει άρθρα στο Διαδίκτυο όπου η ηλεκτρική ενέργεια λαμβάνεται από ένα λεμόνι με την εισαγωγή δύο ηλεκτροδίων από διαφορετικά μέταλλα σε αυτό. Αυτή η μπαταρία θα κατασκευαστεί σύμφωνα με τις ίδιες αρχές, μόνο σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Ας πάμε όχι κατά μήκος της διαδρομής αύξησης των τμημάτων των στοιχείων, αλλά κατά μήκος της διαδρομής της αύξησης της επιφάνειας των ηλεκτροδίων, η οποία θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερο ρεύμα μπαταρίας και επομένως την ισχύ ολόκληρης της εγκατάστασης.
Το νερό και η μαγειρική σόδα αραιωμένα σε αυτό θα χρησιμοποιηθούν ως ηλεκτρολύτης.
Θα χρειαστεί
- Σωλήνας αποχέτευσης PVC, μήκους 1-1,2 m.
- Δύο βύσματα PVC.
- Χάλκινο σύρμα.
- Γαλβανισμένη λωρίδα.
- Ένα κομμάτι κυματοειδούς σωλήνα.
- Λεπτός σωλήνας PVC.
- Μερικά κομμάτια πλαστικού για βάσεις.
- Υπάρχουν δύο τερματικά.
Φτιάχνουμε μια μπαταρία που λειτουργεί με νερό
Πρέπει να συναρμολογήσουμε ένα σφραγισμένο δοχείο από έναν σωλήνα PVC - αυτό θα είναι το σώμα της μπαταρίας μας. Αποφάσισα να βάλω βιδωτά καπάκια στα άκρα για να μπορούν να ξεβιδωθούν ανά πάσα στιγμή. Χρησιμοποιήστε έναν καυστήρα αερίου για να θερμάνετε την άκρη του σωλήνα.
Εισάγουμε το βύσμα.
Το αποτέλεσμα είναι αυτή η τακτοποιημένη άκρη με ένα νήμα στο τέλος.
Κολλάμε κομμάτια λεπτού σωλήνα στα καπάκια των βυσμάτων. Δεν χρειάζεται να κάνετε τρύπα σε αυτά. Αυτά τα τμήματα θα κεντράρουν το εσωτερικό στοιχείο και χρειάζονται μόνο ως συνδετήρες. Χρησιμοποιούμε κόλλα με βάση την εποξική ρητίνη.
Ολόκληρη η μπαταρία θα τοποθετηθεί οριζόντια· για να γίνει αυτό, κολλάμε ειδικά πόδια και στις δύο πλευρές.
Ήρθε η ώρα να φτιάξετε το ίδιο το στοιχείο ηλεκτροδίου. Παίρνουμε ένα σωληνάκι με φιδίσια υφή και τυλίγουμε πρώτα ένα χάλκινο σύρμα στο αυλάκι του.
Εάν δεν έχετε τέτοιο σωλήνα, πάρτε έναν κανονικό λείο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση το καλώδιο θα πρέπει να στερεώνεται περιοδικά σε ένα συγκεκριμένο διάστημα.
Στη συνέχεια τυλίγουμε γαλβανισμένη ταινία στο κενό μεταξύ του χαλκού.
Αυτές οι δύο ταινίες δεν πρέπει να αγγίζουν η μία την άλλη.
Στη μία πλευρά συνδέουμε και βγάζουμε συμπέρασμα από το χάλκινο σύρμα. Και από την άλλη πλευρά κάνουμε μια βρύση από το ηλεκτρόδιο ψευδαργύρου.
Συνδέουμε τα καλώδια και φτιάχνουμε ακροδέκτες.
Τοποθετήστε το στοιχείο στον σωλήνα.
Κλείνουμε το καπάκι έτσι ώστε ο σωλήνας στο καπάκι να μπει μέσα στο σωλήνα του στοιχείου με τα ηλεκτρόδια.
Κάνουμε έναν ηλεκτρολύτη: προσθέτουμε μερικές κουταλιές της σούπας σόδα σε συνηθισμένο νερό. Στη συνέχεια το γεμίζουμε στην μπαταρία.
Όπως μπορείτε να δείτε, το σώμα είναι βαμμένο με μαύρο σμάλτο. Υπάρχει μια βαλβίδα στο πλάι για την απελευθέρωση αερίων και την αποστράγγιση υγρού. Κλείνουμε με το δεύτερο καπάκι.
Σε αυτό το σημείο, η πηγή χημικού ρεύματος μας είναι έτοιμη.
Το αποτέλεσμα της μπαταρίας αλατιού
Το αποτέλεσμα της εργασίας είναι τέτοιο ώστε η τάση ανοιχτού κυκλώματος να είναι 1,6 V. Το ρεύμα βραχυκυκλώματος είναι 120 mA.
Τώρα συνδέουμε το φορτίο. Αυτός είναι ένας μετατροπέας ενίσχυσης ενός τρανζίστορ για παροχή ρεύματος LED.
LED λάμπει έντονα, καταναλώνοντας περίπου 20 mA. Όπως μπορείτε να δείτε, η απόσυρση μειώθηκε στα 1,2 V.
Στη συνέχεια, ας προσπαθήσουμε να τροφοδοτήσουμε μια λάμπα 220 V με ισχύ 3 W.
Το συνδέουμε και μέσω μετατροπέα.
Γυαλίζει κανονικά. Η αρχική πτώση τάσης ήταν έως και 0,8 V. Μετά από εργασία για μερικές ώρες ήταν 0,6 V.
Αυτή η μπαταρία θα διαρκέσει για αρκετές ώρες. Μπορείτε να το συλλέξετε και να πειραματιστείτε με την αντικατάσταση του ηλεκτρολύτη, φτιάχνοντάς τον όχι από σόδα, αλλά από συνηθισμένο επιτραπέζιο αλάτι. Αντικαταστήστε τα ηλεκτρόδια από άλλα μέταλλα. Ποιος ξέρει, ίσως μπορείτε να πάρετε περισσότερη τάση και χρόνο λειτουργίας. Καλή τύχη!
