Το περασμένο Σαββατοκύριακο, για να διασκεδάσω τον γιο μου (καλά, και να μην περνάω βαρετά ο ίδιος), αφού τσάκωσα για λίγο το μυαλό μου, έφτιαξα ένα μίνι βελάκι, που μάλλον σχεδόν όλοι έφτιαχναν στην παιδική ηλικία, όπως κι εγώ. Λοιπόν, αυτοί που δεν έφτιαξαν ένα τόσο απλό (για να φτιάξουν) παιχνίδι στην παιδική ηλικία. Θα τα καταφέρουν (χωρίς τα ύποπτα βλέμματα των άλλων, με σκέψεις για τη νοητική υστέρηση αυτού που το έφτιαξε). Μόνο όταν οι απόγονοί τους μεγαλώσουν σε μια αποδεκτή ηλικία. Για να μην βλάψει κατά λάθος τίποτα στον εαυτό του και στους ανθρώπους γύρω του (περπατάει ειρηνικά κοντά του και αγνοώντας την απειλή που τον διατρέχει). Άλλωστε, η ασφάλεια προέχει.
Έτσι, για να φτιάξω ένα μίνι βελάκι χρειάστηκα:
- Συρματοκόπτης.
- Ψαλίδι.
- Στυλό (για σήμανση) γιατί δεν υπήρχε τετραγωνισμένο τετράδιο.
- Χάρακας (για τον ίδιο λόγο).
- Κλωστή ραπτικής (συνηθισμένη).
- Αγώνες (περισσότερο ή λιγότερο ακόμη και δείγματα), κατά προτίμηση με μικρά κεφάλια και χωρίς ελαττώματα (διαφορετικά θα έχουν άσχημη επίδραση στα χαρακτηριστικά πτήσης και την τροχιά του μελλοντικού μας μίνι πυραύλου).
- Μια βελόνα, όχι μεγάλη (μια μεγάλη, απλά θα χρειαστεί να την ακονίσετε περισσότερο ή να προσθέσετε βάρος).
- Χαρτί (στην περίπτωσή μου, ένα κομμάτι ταπετσαρίας λόγω της απουσίας σημειωματάριου αυτή τη στιγμή).
- Σύρμα χαλκού, όχι πολύ χοντρό, διαφορετικά θα υπάρξουν δυσκολίες με την περιέλιξη και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σπάσουν τα σπίρτα, όχι πολύ λεπτό (θα κουραστείτε να τυλίξετε). Έχω 0,4 χιλιοστά (φαίνεται ότι είναι σωστό).
Μπορείτε να κάνετε χωρίς αυτό. Αλλά επειδή το βάρος του τελικού προϊόντος δεν είναι μεγάλο, το εύρος πτήσης του αφήνει πολλά περιθώρια· γενικά, δεν είναι τόσο μακριά όσο θα θέλαμε, πρακτικά δεν κολλάει καθόλου στον στόχο και η διαδρομή πτήσης είναι σχεδόν απρόβλεπτο. Αρχικά, έφτιαξα το σώμα του πυραύλου, πήρα τέσσερα σπίρτα στο ένα χέρι, με το άλλο χέρι έσπρωξα τη βελόνα στη μέση με το αιχμηρό άκρο προς τα έξω, με το τρίτο χέρι άρχισα να τυλίγω το σχοινί, απλά ένα αστείο , φυσικά, τα κατάφερα και με τα δύο χέρια. Έχοντας το τυλίξει ελαφρά, έφτιαξα το σχοινί, το έβαλα ανάμεσα στα σπίρτα και άφησα το σώμα στην άκρη και πέρασα στο επόμενο στάδιο.
Αυτό το στάδιο στην πραγματικότητα αποτελείται από την κατασκευή των φτερών ενός όπλου ρίψης (όσο αστείο κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια). Το βέλος είναι ένα όπλο (ρίψη), είναι ένα δόρυ, αν και κάπως ελαφρύτερο και μικρότερο σε σύγκριση με τα δόρατα για μάχη σώμα με σώμα ή ιππασία (συνήθως έχουν συνολικό μήκος μέχρι ενάμιση μέτρο). Για ευκολία ρίψης, είναι ισορροπημένο (κατάλληλα). Ως όπλα (κυνήγι) και μάχη, χρησιμοποιήθηκαν από στρατεύματα πολλών χωρών και λαών, ήδη από την αρχαιότητα. Η συνεχής χρήση (ως όπλο) καταγράφηκε τον εικοστό αιώνα. Στην αρχαία Ρωσία ονομάζονταν σουλίτσα. Τα βελάκια ονομάζονται επίσης βέλη ρίψης (σύντομα) για το παιχνίδι που ονομάζεται βελάκια.
Έτσι, πρώτα σημάδεψα και έκοψα το χαρτί σε τετράγωνο.
Μετά, με απλούς χειρισμούς, το μετέτρεψα σε ισοσκελές τρίγωνο, μετά ξανά, ξανά και ξανά, γενικά, κοιτάξτε τη φωτογραφία.
Αφού τα φτερά ήταν έτοιμα, τοποθέτησα το σώμα του μελλοντικού βελού στα φτερά.
Στη συνέχεια, έχοντας τελειώσει και στερεώσει το νήμα (όπως περιγράφεται παραπάνω), καίγοντας από την επιθυμία να το δοκιμάσει γρήγορα, το πέταξε στον τοίχο του σπιτιού καλυμμένο με ινοσανίδες. Οι προσδοκίες δεν ικανοποιήθηκαν, ήταν ακόμα υγρό (το βάρος του δεν ήταν αρκετό για να ξεπεράσει τον άνεμο, σκέφτηκα). Πήρα την απόφαση να διορθώσω την κατάσταση ό,τι κι αν γίνει. Από τις πολυάριθμες σκέψεις μηχανικής που προέκυψαν ενώ έπεφτε στο πάτωμα, επιλέχθηκε η καταλληλότερη για συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους.
1) Μειώστε τον αέρα κόβοντας μέρη από τα φτερά (μου φάνηκε αμέσως ύποπτο και όχι όμορφο).
2) Αυξήστε το βάρος της πλώρης, προσθέτοντας σημαντική αύξηση στην αεροδυναμική αντίσταση του αέρα. Αυτό επιτεύχθηκε με την περιέλιξη του χάλκινου σύρματος σε σπίρτα με μια βελόνα, χωρίς να ξεχνάμε την ομαλή μετάβαση. Έχοντας παίξει αρκετά και έχοντας λάβει πολλές αξέχαστες στιγμές ευτυχίας από έναν διασκεδαστικό χρόνο που πέρασε με το παιδί, έγινε μια προσπάθεια να παραταθεί η ευχαρίστηση μέσω του εκσυγχρονισμού, προκειμένου να προσελκύσει την φθίνουσα προσοχή του παιδιού. Πραγματοποίησε την ιδέα μεταμορφώνοντας μαγικά ένα βέλος σε πύραυλο ακρωτηριάζοντας εν μέρει την ουρά του βελού.
Το αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης ήταν να κερδίσει άλλη μισή ώρα. Και ο πύραυλος προσγειώθηκε με ασφάλεια (αν και με τη μύτη του) στην επιφάνεια του τοίχου, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Εύχομαι σε όλους όσους έχουν παιδιά τις ίδιες ευχάριστες και μοναδικές στιγμές στη ζωή. Σας συμβουλεύω να χρησιμοποιήσετε τον χρόνο όταν είναι ακόμα μικρά, γιατί θα μεγαλώσουν και τα μικρά, πρωτόγονα παιχνίδια δεν θα μπορούν πλέον να τους προκαλούν τα ίδια συναισθήματα κοντά σε μια κατάσταση ευφορίας.
