Οι τσάντες κατασκευάστηκαν από δισκέτες, τοποθετήθηκαν ως σουβέρ κάτω από κύπελλα, οι μεταλλικοί πυρήνες των μαγνητικών δίσκων μετατράπηκαν σε μέρη για το ντέφι του διαχειριστή και οι ίδιοι οι μαγνητικοί δίσκοι χρησιμοποιήθηκαν αντί για φίλτρα φωτός για να κοιτάξουν τον ήλιο. Αυτό που συνέβη σε μένα όταν η τέχνη και το geekiness συναντήθηκαν στο κεφάλι μου είναι γραμμένο σε αυτό το post.
Λατρεύω να ζωγραφίζω. Έχω μεγάλη ποικιλία σε μαρκαδόρους, στυλό και μολύβια και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν θα μου έφταναν τα συνηθισμένα σταντ και οι μολυβοθήκες, που υπάρχουν πολλές σε καταστήματα με είδη γραφείου. Ήθελα κάτι δικό μου και προσαρμοσμένο στις ανάγκες μου. Όλα ξεκίνησαν όταν διάβασα μια ανάρτηση στο life hacker σχετικά με ένα στυλό που κατασκευάστηκε από δισκέτες. Γίνεται πολύ απλά - πάρτε πέντε δισκέτες και κλειδώστε με δακτυλίους μεταξύ τους. Βελτίωσα το σχήμα και δεν τα έκλεισα, αλλά τα κόλλησα μεταξύ τους. Η βάση που κατασκευάστηκε με αυτήν τη μέθοδο τροποποιήθηκε αργότερα προσθέτοντας ένα καπάκι με ταινία στο κουτί της γόμας.
Μια βάση δεν ήταν αρκετή, οπότε έφτιαξα μια άλλη, αντικαθιστώντας την κάτω δισκέτα με ένα CD, αυτή η αυξημένη σταθερότητα, και αυτό το πράγμα φαίνεται καλό. Αργότερα, έφτιαξα μια άλλη βάση με την παλιά μέθοδο και την κόλλησα στη νέα, προσθέτοντας επιπλέον πολλά διαμερίσματα από τις ίδιες δισκέτες μέσα. Εδώ και δύο χρόνια με υπηρετεί πιστά στο τραπέζι.
Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, και μετά άρχισα να κάνω περισσότερες στάσεις. Ένα άλλο CD προστέθηκε στο CD, παχύνοντας το κάτω μέρος, κάνοντας το να φαίνεται ωραίο από κάτω και βελτιώνοντας περαιτέρω τη σταθερότητα. Ένα κομμάτι χαρτί τοποθετήθηκε ανάμεσα στους δίσκους για να μην πέσει οτιδήποτε στο κέντρο της «τηγανίτας». Για να συνδέσετε τις βάσεις μεταξύ τους, μέρος του δίσκου κόπηκε και στις δύο πλευρές. Έπειτα άρχισα να βγάζω αμέσως από τη γωνία του δίσκου και να μην χρησιμοποιώ επιπλέον δισκέτες για να συνδέσω τις δύο βάσεις και τις έκανα αμέσως να αλληλασφαλιστούν, ο τοίχος μεταξύ των κουτιών μοιράζονταν δύο. Τα χωρίσματα σχεδιάστηκαν για διαφορετικούς μαρκαδόρους, από χοντρά έως λεπτά. Αυτό είναι το τρένο που τώρα κάθεται στο γραφείο μου.
Αλλά υπήρχαν όλο και περισσότερα χερούλια και ήθελα να φτιάξω ένα ακόμα πιο βολικό σταντ. Έχοντας βγάλει ένα ειδικά αγορασμένο κουτί με δισκέτες, αποφάσισα να φτιάξω μια βάση που στέκεται υπό γωνία. Η τεχνική ήταν η ίδια με την πρώτη φορά - ένα κουτί με πάτο από δισκέτα ή χαρτόνι (για την αρχική εμφάνιση), διαχωριστικά από δισκέτες, αλλά δύο ακόμη δίσκοι προσαρτήθηκαν στο πλάι, οι οποίοι συγκρατούν τη βάση στο μια γωνία. Την πρώτη φορά χρησιμοποίησα μικρές βίδες με αυτοκόλλητο, αλλά και με αυτές δυσκολεύτηκα· τη δεύτερη φορά τις κόλλησα. Οι κερκίδες αποδείχτηκαν
απίστευτα βολικό και περηφανευτείτε για τη θέση σας κοντά στο φορητό υπολογιστή.
Υπό γωνία, το μελάνι αλλοιώνεται λιγότερο και είναι πιο βολικό να βγάλετε τα ραβδιά σχεδίασης και το χρώμα ή το πάχος είναι αμέσως ορατό.
Τώρα σκέφτομαι πού να χρησιμοποιήσω τα παλιά CD και DVD, από τα οποία έχω συγκεντρώσει πάρα πολλά. Γιατί να μην φτιάξετε το ίδιο ντέφι;
Η Ana Buigues από την Ισπανία βρήκε μια αρκετά ενδιαφέρουσα χρήση για παλιές δισκέτες.
Φτιάχνει σημειωματάρια από παλιές δισκέτες και τα πουλά σε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα για $5 και $7 ανάλογα με τον αριθμό των σελίδων.
Φαίνεται πολύ ωραίο.
Εδώ είναι μια πρωτότυπη ιδέα για ένα σπιτικό σημειωματάριο.
Μια άλλη χρήση για παλιές δισκέτες είναι σε τσάντα!
Αυτή η τσάντα δεν φαίνεται πολύ άνετη, αλλά ο σχεδιασμός, όπως λένε, απαιτεί θυσίες.
